نشانه‌شناسی مکان در تئاتر معاصر ایران با تأکید بر اجرای سیندرلا

پژوهش حاضر به بررسی مکان در قالب لایه‌ای رمزگانی در تقابل و همبستگی با سایر نظام‌های رمزگانی و همچنین لایه‌های متنی در اجراهای تئاتری می‌پردازد و با هدف شناخت روابط متقابل میان مکان، زمان، شخصیت، موقعیت و کنش در متن دراماتیک یا صحنه و شناخت نقش رمزگان مکان در خلق و حرکت در جهان‌های ممکن نمایشی، نمایش «سیندرلا» به نویسندگی و کارگردانی جلال تهرانی را مورد بررسی قرار می‌دهد. علاوه بر شناسایی شبکه‌ی گسترده‌ی عوامل دخیل در رمزگان مکان و تأثیرهای متقابل لایه‌های دیگر بر مکان، تأثیر و جایگاه مکان به مثابه یک نظام نشانه‌ای ساختمند که به سطوح گوناگونی از دلالت وارد شده، مورد بررسی قرار گرفته است. مکان با سطوح گوناگون نشانه‌ای ادغام و به هم‌کنشی با دنیا و دیگران منجر می‌شود. نظام نشانه‌ای مکان با نظام‌های نشانه‌ای دیگر در تعامل قرار می‌گیرد. به این ترتیب شاهد همبستگی معناداری میان مکان و سایر نظام‌های نشانه‌ای در اجرای تئاتری هستیم. نشانه‌شناسی لایه‌ای را به عنوان چارچوب نظری برگزیدیم و با توصیف نشانه‌شناسی مکان، با هدف اثبات فرضیه‌های پژوهش، به بررسی کارکردهای نشانه‌ای لایه‌ی مکان در تقابل با سایر عناصر و نظام‌های درام، در اجرا پرداختیم. نگارندگان از روش توصیفی- تحلیلی، تکنیک کتابخانه‌ای، فیلم‌اجرا و همچنین از چارچوب نظری معاصر درباره‌ی نشانه‌شناسی لایه‌ای بهره گرفته‌اند.